Euzebiusz Basiński i kino przy ulicy Gołębiej w Jarocinie, cz. I
Nową erę w dziejach jarocińskiego kina otworzył Euzebiusz Basiński. Była to znana postać w przedwojennym Jarocinie. Jako członek konspiracyjnych organizacji mocno angażował się w tworzenie struktur administracyjnych w Jarocinie, dążących do przejęcia władzy z rąk niemieckich na przełomie lat 1918/1919. Jego ojciec Franciszek Basiński pełnił obowiązki burmistrza miasta po odzyskaniu niepodległości. Był też właścicielem hotelu „Victoria”.
Euzebiusz Basiński pod koniec września 1929 r. zwrócił się do Urzędu Policyjnego Miasta Jarocina z wnioskiem o koncesję budowlaną na powstanie kinoteatru. Nowy obiekt stanął na pustym placu przy ulicy Gołębiej – między drukarnią Jana Majerowicza a hotelem „Victoria”.
Gmach został zbudowany według najnowszych wymogów techniki i utrzymany w nowoczesnym, prostym stylu. Jego długość wynosiła 40 m, a szerokość 12,5 m. Cała sala miała 800 miejsc siedzących i ok. 200 stojących. Przeznaczona została także na koncerty, przedstawienia teatralne czy imprezy artystyczne. Estrada pomieścić mogła 50 muzyków.
Właściciel zadbał również o gustowny wystrój kina. Ściany zdobione były w pilastry (płaskie filary występujące przed lico ściany). Malaturę dekoracyjną, w kolorach tęczy, zaprojektował i wykonał mistrz malarski Józef Dąbrowski.
Przy budowie zachowano wszelkie niezbędne wymogi bezpieczeństwa. Obiekt miał wyjście rezerwowe. Uwzględniono tu konstrukcję żelazo-betonową. Szczególnie solidnie zabezpieczono operatornię – ognisko wszelkich pożarów. Dach pokryto ruberoidem (rodzaj papy). Oświetlenie sali było elektryczne, a ogrzewanie centralne gazowe.
Obiekt uroczyście otwarto 25 grudnia 1929 r., w pierwsze święto Bożego Narodzenia. Nazwano go „Victorią”. Poświęcenia kina dokonał ksiądz proboszcz Ignacy Niedźwiedziński. Uroczystość uświetniła swym koncertem orkiestra kolejowa. Działalność kina zainaugurował film o treści religijnej pt. „Pokój nad Europą”, który wyświetlano w oba święta. Cieszył się on ogromną frekwencją – sala była przepełniona na wszystkich seansach. Całkowity dochód z przedstawienia w wysokości 510 zł został przeznaczony na budowę kościoła pw. Chrystusa Króla.
Kino stało się centrum życia kulturalnego Jarocina. Tu odbywały się wspaniałe akademie oraz gościnne występy teatru poznańskiego. Lokalne towarzystwa organizowały bale i imprezy okolicznościowe. Kino na stałe zagościło w życiu mieszkańców Jarocina. Właściciel regularnie sprowadzał do miasta filmy, dzięki czemu jarociniacy mogli zobaczyć na ekranie gwiazdy kina polskiego, między innymi Jadwigę Smosarską, Stefana Jaracza czy Józefa Węgrzyna. Seanse odbywały się pięć razy w tygodniu: w soboty, niedziele, poniedziałki, środy i czwartki.
Autor: Ilona Kaczmarek
Źródła i bibliografia:
Archiwum Muzeum Regionalnego w Jarocinie.
„Gazeta Jarocińska” 1929-1934.
Dzieje Jarocina, red. Cz. Łuczak, Poznań 1998.
