Rocznica niemieckich wysiedleń i wypędzeń z terenu powiatu jarocińskiego
Grudzień 1939 r. to nie tylko kolejna rocznica zwycięskiego powstania wielkopolskiego, to także kolejna, tym razem smutna, rocznica początku masowych wypędzeń i wysiedleń z terenu powiatu jarocińskiego. Wszystko za sprawą dekretu Adolfa Hitlera z 7 października 1939 r. Polaków, których wypędzono ze swoich domów, kierowano do obozów przesiedleńczych m.in. w Cerekwicy oraz do obozu przeładunkowego przy klasztorze oo. Franciszkanów w Jarocinie. Wypędzeń Niemcy dokonywali na podstawie uprzednio sporządzonych list. Na jednej z nich znaleźli się obok inteligencji również właściciele fabryk, nauczyciele, urzędnicy, powstańcy wielkopolscy oraz właściciele dużych gospodarstw rolnych.
Do podstawowych kryteriów stosowanych przy wyborze Polaków do wysiedlenia należały: przeszłość polityczna, zdolności do pełnienia roli przywódców, przynależność do warstwy polskiej inteligencji oraz posiadany majątek. Według słów Oberleutnantera Fenglera, dowódcy żandarmerii powiatowej „stanowili przeszkodę dla prowadzonej germanizacji”.
Do pierwszej fali wypędzeń z terenu powiatu doszło w dniach 1-17 grudnia 1939 r. Nasi rodacy na opuszczenie dorobku całego życia otrzymali zaledwie 15 minut… Między 8 a 10 grudnia 1939 r. do punktu zbornego przy klasztorze oo. Franciszkanów w Jarocinie przewieziono ponad 1202 Polaków z terenu całego powiatu jarocińskiego! Osoby te, po tzw. „przenocowaniu” w niedokończonych zabudowaniach klasztornych, załadowano do wagonów towarowych na dworcu kolejowym w Jarocinie i odtransportowano do Opoczna w Generalnym Gubernatorstwie. Tam, bez słowa wyjaśnienia, pozostawiono ich własnemu losowi… W Wielkopolsce pozostawili dorobek całego życia, rodziny, znajomych, wspomnienia i marzenia…
Autor: Tomasz Cieślak
