Jarocin

Portal historyczny

 

Profesor Tadeusz Konopiński z Panienki (1894-1965)

Żołnierz armii pruskiej w I wojnie światowej, działacz konspiracji i uczestnik tajnego nauczania w czasie okupacji hitlerowskiej; profesor zootechnik. Ur. 21.10.1894 r. w Wonieściu, pow. Kościan, s. Bronisława i Marii. Miał siostrę Janinę (po mężu Szermerowa) oraz braci: Jerzego (także powstańca wielkopolskiego) i Alfonsa – lekarza, ur. 18.04.1905 r. w Wonieściu, zamordowanego w Katyniu w 1940 r. przez funkcjonariuszy NKWD.

Szkołę średnią ukończył w Heidelbergu, gdzie należał do tajnego Stowarzyszenia im. Tomasza Zana. W 1913 r. rozpoczął studia rolnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, które kontynuował w 1919 r. na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego.

W 1914 r. został zmobilizowany do wojska niemieckiego i wysłany na front I wojny światowej. Pod koniec 1918 r., wykorzystując upadek dyscypliny w wojsku Wilhelma II, przedostał się do Wielkopolski i wziął udział w powstaniu wielkopolskim. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął pracę zawodową i jednocześnie doktoryzował się. W 1921 r. uzyskał stopień doktora nauk rolniczych, a w 1925 r. na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie otrzymał „Venialegendi” – prawo wykładania na wyższych uczelniach – z zakresu hodowli szczegółowej zwierząt domowych. Na uczelni we Lwowie w 1927 r. habilitował się i od 1928 r. jako docent, a od 1934 jako profesor tytularny, wykładał hodowlę szczegółową zwierząt domowych. Od 1925 r. prowadził wykłady z hodowli bydła na uniwersytecie w Poznaniu, a w ostatnich latach przed wybuchem II wojny światowej także we Wrocławiu i w Berlinie. W 1929 r. Tadeuszowi Konopińskiemu powierzono zorganizowanie działu rolnego na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, co okazało się ogromnym sukcesem, i rok później otrzymał propozycję zorganizowania podobnej wystawy w Liège w Belgii. W 1936 r. kupił w Panience (powiat jarociński) od Ernsta Fischera von Mollarda (który był zmuszony rozparcelować część swojego dominium) resztówkę i prowadził tam wzorcową hodowlę bydła (wcześniej Walenty Galiński, szwagier Profesora, kupił od Edmunda Taczanowskiego sąsiadujący z Panienką folwark w Bielejewie).

Po wybuchu II wojny światowej ukrywał się, a następnie przedostał do GG, gdzie pracował w Jędrzejewie w Izbie Rolniczej, a od 1942 był współorganizatorem i wykładowcą w Kielcach Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich. Zaangażował się w pracę konspiracyjną, m.in. kolportował prasę podziemną „z pewnego źródła”, podtrzymującą nadzieję na bliski koniec zwycięskiej dla nas wojny.

W Poznaniu zawarł związek małżeński z Stefanią Jasiecką, ur. 26.08.1896 r. w Powlicy pow. Środa, c. Michała i Marianny z d. Malinowskiej. Żona Stefania z córkami Marią i Joanną wysiedlona z Panienki 26.10.1939 r. przez Fischera von Mollarda, osadzona wraz z 36 osobami z ziemi jaraczewskiej w obozie przesiedleńczym w Cerekwicy, a 9 grudnia 1939 r. wywieziona wraz z 77 osobami z ziemi jaraczewskiej w okolice Opoczna. Tam wydzierżawiła majątek Słowik i dzięki temu mogła zaopatrywać w żywność oddziały partyzanckie. W działania partyzanckie włączyły się obie córki. Po wojnie żartowały, że obydwie są „postrzelone”.

Po klęsce Niemców w II wojnie światowej Tadeusz Konopiński przybył 11.05.1945 r. do Wrocławia, gdzie aktywnie włączył się w organizowanie Wydziału Rolnego na Uniwersytecie i Politechnice. Objął kierownictwo katedry Hodowli Szczegółowej Zwierząt i został pierwszym dziekanem Wydziału Rolnego. W 1945 r. otrzymał nominację na profesora zwyczajnego. Współinicjował powołanie Wydziału Zootechnicznego i był pierwszym jego dziekanem (1954-1956), a w latach 1957-1963 – dyrektorem Instytutu Zootechniki. Zasiadał w wielu komisjach i komitetach.

Dorobek naukowy Profesora to ok. 150 prac naukowych oraz kilka podręczników akademickich, z których Hodowla zwierząt (1931) w okresie powojennym doczekała się trzech wydań (1949, 1950, 1964). Na uczelni wrocławskiej T. Konopiński był promotorem przeszło 40 doktorantów i wychowawcą kilku pokoleń zootechników oraz inicjatorem licznych prac badawczych z zakresu zootechniki. Za wkład do nauki został odznaczony wieloma odznaczeniami i orderami krajowymi i zagranicznymi. Otrzymał m.in. Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie, Krzyż Komandorski Orderu Leopolda II, Krzyż Oficerski Orderu „MeriteAgricole” oraz liczne odznaki i dyplomy.W 50-lecie pracy w czerwcu 1965 r. kielczanie wręczyli Jubilatowi Złotą Odznakę za Zasługi dla Ziemi Kieleckiej w okresie okupacji hitlerowskiej.

W 1982 r. uczczono pamięć Profesora w miejscu jego urodzenia, odsłaniając w szkole w Wonieściu tablicę pamiątkową poświęconą Jego pamięci i organizując konferencję naukowo-techniczną. Inicjatorem tych poczynań był zarząd Oddziału Wojewódzkiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników w Lesznie. Tadeusz Konopiński zmarł 6.10.1965  r. we Wrocławiu. Żona Stefania zmarła 29.12.1974 r. we Wrocławiu. Pochowani zostali na cmentarzu św. Wawrzyńca przy ulicy o. Bujwida.

Autor: Kazimiera Horyza Pachciarz

Twórca projektu Twórca
Partnerzy
Jarocin Jarocin Jarocin Jarocin Jarocin Jarocin
Jarocin Jarocin Jarocin Jarocin Jarocin

Kategorie tematyczne