Cerekwica, wieś której historia sięga XIV w., była przez dwa następne pokolenia własnością Cerekwickich herbu rycerskiego rodu Zaremba, tego samego, którego przedstawiciele władali wieki temu Jarocinem. Z czasem we wsi powstał okazały barokowy dwór, który możemy praktycznie w niezmienionej formie oglądać do dziś. Majątek i dwór na przełomie XIX i XX w. przejęła napiętnowana bardzo złą sławą pruska Komisja Kolonizacyjna. Pruscy urzędnicy rozparcelowali ziemię, a w zabudowaniach utworzyli zakład wychowawczy dla młodzieży. To właśnie z historią placówki wychowawczej, która o tym samym profilu funkcjonuje tam do dnia dzisiejszego, najbardziej kojarzona jest Cerekwica. Tymczasem w okresie okupacji niemieckiej, a dokładniej w październiku 1939 r., Niemcy w zabudowaniach placówki utworzyli pierwszy w Wielkopolsce obóz przesiedleńczy dla wypędzanej do Generalnego Gubernatorstwa ludności polskiej. Decyzję o utworzeniu obozu podjęli landrat jarociński Peter Orlowski oraz burmistrz Jarocina Alfred Baumgart. Głównym celem, jaki przyświecał tworzącym obóz Niemcom, było wywłaszczenie najbardziej zamożnych obywateli polskich oraz lokalnej inteligencji z terenu powiatu jarocińskiego. Mieli oni z powodu swojej pozycji społecznej i znaczenia gospodarczego stanowić przeszkodę dla planowanej germanizacji. Pierwszą akcję wysiedleńczą Niemcy przeprowadzili w nocy z 25/26 października 1939 r. Do obozu w Cerekwicy trafiło wówczas 210 osób z całego rozległego powiatu jarocińskiego, głównie właściciele ziemscy, bogaci rolnicy, administratorzy, dzierżawcy majątków, burmistrz Jarocina oraz profesorowie szkół i kupcy.
Jak obóz funkcjonował, jakie panowały w nim warunki oraz kiedy został zlikwidowany – o tym w następnym poście.
©Tomasz Cieślak
Pocztówka ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Jarocinie.
